معرفي دومينيكا
اطلاعاتي كلي در مورد تاريخ ، فرهنگ، اوضاع اجتماعي و اقتصادي كشور دومينيكا و جايگاه جهاني اين كشور
دومينيكا كشوري است كه در حوزه درياي كارائيب واقع شده و آب و هواي غالب آن در طول سال گرم و مرطوب با آفتاب زياد مي باشد. فصل نسبتا سرد تر و خشك آن از اواسط دي ماه تا اواخر فروردين مي باشد و فصل گرم تر و مرطوب و پر باران از اواخر خرداد ماه تا اواخر آبان ماه مي باشد. مساحت دومينيكا 740 كيلومتر مربع بوده و پايتخت آن شهر روسو (Rosea) يا به زبان بومي ” ووزو” (Wozo) مي باشد. زبان دومينيكا فرانسوي آنتيل كريول و انگليسي است . واحد پولي اين كشور و هفت كشور كارائيبي ديگر دلار كارائيب شرقي است كه به طور اختصاري XCD و در برخي موارد EC$ نوشته مي شود و به 100 سنت تقسيم مي شود. جمعيت اين كشور حدود 72000 نفر مي باشد.
معرفي دومينيكا
تاريخ دومينيكا
اين جزيره ابتدا توسط كريستف كلمب كشف شده و وجه تسميه آن عبارت “Dies Dominica” به معني روز متعلق به خدا مي باشد و معناي دومينيكا ، “خدايي” يا ” متعلق به خدا ” مي باشد چرا كه او اين جزيره را در روز يكشنبه يا روز خدا در نوامبر 1493 ميلادي براي اولين بار ديد.
اين جزيره در ابتدا توسط استعمارگران اسپانيايي مورد اسكان قرار گرفته كه بعد از مدتي توسط بوميان جزاير اطراف بيرون رانده شدند و پس از آن كمپاني فرانسوي جزاير آمريكايي آن را جزو مجموعه آنتيل كوچك و خاك فرانسه قلمداد كرد ولي عملا تصرف فيزيكي در آن رخ نداد. در دهه 1660 اولين سكونت گاه هاي فرانسوي به منظور تامين چوب براي مستعمرات فرانسه در فضاهاي جنگلي خالي شده از درختان ايجاد شد. آنها كشت نيشكر را به كمك برده هاي منتقل شده از آفريقا در دومينيكا گسترش دادند. اين جزيره در سال 1763 ميلادي و در پي شكست فرانسه در جنگ هاي 7 ساله اروپايي به انگلستان واگذار شد ولي زبان آن فرانسوي كريول ماند. انگلستان اين كشور را تا نوامبر سال 1978 كه اين كشور به استقلال رسيد در اختيار داشت با اين حال زبان انگليسي تبديل به يكي ديگر از زبان هاي اين كشور شد.
زبان دومينيكا
شعار ملي كشور دومينيكا ” بعد از خدا، سرزمين” مي باشد كه نشان دهنده عرق و ميهن پرستي اين مردم و البته پايبندي به اعتقادات ديني مي باشد. اين شعار به زبان كريول يا كويوو Kweyo مي باشد. دو زبان اين كشور يعني كريول ( كه نشات گرفته از فرانسوي بوده) و انگليسي كه توسط حاكمان جديد جزيره بعد از فرانسوي ها به ارمغان آورده شده است توسط دو قشر اجتماعي مكالمه مي شوند. زبان كويول فرانسوي بيشتر توسط بخش هاي روستايي و دهقانان و افراد مسن تر در اين جزيره استفاده مي شود و نسل هاي جديد تر و شهري از انگليسي استفاده مي كنند كه موجب شده است كه استفاده از زبان كويول رفته رفته كم رنگ تر شود
نسبت هاي نژادي در دومينيكا
جمعيت غالب در دومينيكا سياه پوستان آفريقايي تبار را شامل مي شود. مردمان كارائيب (يا كاليناگو Kalinago) نيز در منطقه كارائيب ها ( يا كاليناگو ها) ساكن هستند و به شغل هاي اجدادي شان يعني سبد بافي (basket weaving) و قايق سازي (boat making) مشغول هستند و اغلب در سراسر جزيره به شكل مردماني روستايي زندگي مي كنند. سوري ها ، لبناني ها و چيني ها برخي از بزرگترين كسب و كار ها را شهر روسو را در مالكيت دارند.
فرهنگ و عادات غذايي در دومينيكا
خاك آتشفشاني غني و باران فراوان در دومينيكا موجب وفور نعمت در سبزيجات ، ميوه ها، صيفي جات و ساير محصولات زراعي شده است. اين محصولات در بازار ها يا بوسيله دستفروشان در خيابان فروخته مي شود. با اين حال مردم روستايي به اندازه نيازشان مواد غذايي توليد مي كنند. محوريت غذا در اين كشور گرمسيري و كارائيبي موز و پلانتين ( نوع ديگري از موز كه داراي شباهتي فوق العاده به موز است و ما ايراني ها معمولا نمي توانيم فرق آن را با موز واقعي تشخيص بدهيم!) محور اصلي غذا در دومينيكا است. زراعت كاساوا ، پختن نان كاساوا (نام ديگر آن مانيوك است) و پختن فارينا (غذايي پخته شده از غلات و دانه هاي آجيلي به همراه عسل و شهد افرا) از كاساوا در روزگاراني از فعاليت هاي مهم اين جزيره محسوب مي شد ولي امروزه نان گندم در بسياري از نانوايي هاي اين كشور موجود است. خرچنگ هاي خشكي زي، شاه ميگو هاي رودخانه اي، اوپاسوم ، انگوتي ( نوعي جونده ) و ماهي در اين جزيره صيد و طبخ مي شوند. قورباغه كراپاد غذاي ملي اين جزيره مي باشد. همچنين يكي از غذاهاي كرويول نامي اين جزيره نان ميوه اي برشته به همراه به همراه ماهي نمك سود شده كاد، پياز و فلفل سرخ شده در روغن مي باشد. همچين در اين كشور رستوران هاي و سوپرماركت هايي با استايل غذايي آمريكايي به همراه فست فود ها كه غذاهايي مانند مرغ سرخ شده كنتاكي را سرو مي كنند وجود دارد. در اين كشور ناهار اصلي ترين و بزرگترين وعده غذايي مي باشد.
اقتصاد كشور دومينيكا
بر اساس آمار هاي سال هاي پيشين ، اقتصاد دومينيكا بر پايه كشاورزي و با محور ميوه موز است كه به صورت مستقيم يا غير مستقيم يك سوم كارگران را به خود اختصاص مي دهد. ساير محصولات كشاورزي اين كشور شامل ، قهوه ، نعناع هندي، آلوئه ورا ، گل، انگور و ميوه هاي گرمسيري مانند انبه ، گوآوا و پاپايا مي باشد. صنعت توريسم از ديگر صنايع مهم اين كشور است كه به دليل آتشفشاني بودن طبيعت اين جزيره و در نتيجه محدوديت در سواحل ، رشد اين صنعت در اين كشور در مقايسه با ساير كشورهاي كارائيبي كند تر است. با اين حال اكوتوريسم در اين كشور كه از صنايع روبه رشد و قابل سرمايه گذاري به خصوص براي مهاجران است به دليل وجود كوه هاي بلند و جذاب با مناظر جنگلي ، چشمه هاي آب گرم ، درياچه ها و آبشار ها تبديل به يكي از عالي رتبه ترين مقاصد توريستي شده است.
همچنين صنايع تبديلي اين كشور در سالهاي اخير رونق گرفته است و صنايع صابون سازي ، روغن نارگيل، كفش و مبلمان سازي، رنگ سازي ، نوشيدني رام و صنايع دستي از صنايع پوياي دومينيكا مي باشد.
از ديگر بخش هاي اقتصاد اين كشور كه آن را تبديل به قطب تامين سرمايه در جهان كرده است صنعت بانكداري اين كشور است كه با همكاري بانكهاي بزرگ جهان در بخش هاي بانكداري خارجي و فرآيندهاي پرداخت اقدام به فعاليت تحت وزارت دارائي اين كشور مي كند. ديگر بخش هاي عمده اقتصادي دومينيكا شامل جنگلداري و تجارت چوب ، ماهيگيري ، پرورش دام و معدن ( كه عمدتا شامل سنگ آهك و خاك رس است) مي باشد.